fot. pow.

Z kolegą Piotrem, poznałem się w połowie 1980 roku w Zakładzie #Zegarmistrzowskim śp. Stefana Kosiedowskiego w Nakle, gdzie przez cały czas trwania stanu wojennego był tam zlokalizowany punkt kontaktowy dla działaczy antykomunistycznej opozycji. Piotr angażował się w budowanie struktur „Solidarności” pracowniczej – nauczycielskiej, ja natomiast włączyłem się w tworzenie „Solidarności Chłopskiej”, a po zjednoczeniu ruchu związkowego „NSZZ RI Solidarność”. Piotr Zieliński był nauczycielem zawodu w Zespole Szkół Zawodowych w Nakle.

Z chwilą wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, należał do nielicznego grona działaczy, którzy natychmiast, bez względu na rodzaj represji i szykan postanowili prowadzić dalszą walkę w podziemiu. W tym czasie priorytetowymi celami działania było udzielenie natychmiastowej i wszechstronnej pomocy internowanym i skazanym z przyczyn politycznych oraz ich rodzinom. Równolegle z tym było utrzymanie świadomości społecznej wypracowanej w uprzednim okresie, aby nie dać znów się wepchnąć przez reżim do łagrów, czego dowodem były powstające w podziemiu zespoły redakcyjne, poligraficzne, punkty kolporterskie i niezależne wydawnictwa. Kolega Piotr Zieliński bardzo skutecznie angażował się we wszystkich z wymienionych powyżej form opozycyjnej działalności. Przez całą dekadę lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia prowadził ożywiony kolportaż niezależnych publikacji – pism ulotnych, biuletynów i książek, bardzo często współpracując ze mną w tym zakresie.

Zorganizował w Nakle bazę poligraficzną dla zespołu „Solidarności” nauczycielskiej. Początkowo wykonał prototyp powielacza hektograficznego na bazie wyżymaczek gumowych od pralki „Frania”. Następnie, w późniejszym okresie otrzymał ode mnie profesjonalny powielacz hektograficzny, a krótko po tym, dokonał przerzutu innego powielacza - elektrycznego z Zakładu Zegarmistrzowskiego Stefana Kosiedowskiego dla Tadeusza Samselskiego, który otrzymaliśmy z Brus. Parokrotnie przekazywałem koledze Piotrowi kalki hektograficzne i woskowe oraz oryginalną farbę drukarską na potrzeby podziemia.

W swoim mieszkaniu na Placu Konopnickiej w Nakle, posiadał bez zezwolenia amatorską radiostację, za pomocą której prowadził kontrwywiadowczy nasłuch na tzw. zastrzeżonych pasmach.

Po zabójstwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki, w nocy wraz z śp. Zdzisławem Szczepańskim, na Krzyżu Misyjnym przed Kościołem p.w. Św. Stanisława w Nakle umieścił tablicę w formacie cmentarnej oraz był współorganizatorem pierwszej wystawy o ks. Jerzym w naszym Kościele.

Brał udział w rajdach „Szlakami martyrologii Narodu Polskiego”, zabierając ze sobą małoletniego wtedy syna śp. Stanisława. Co miesiąc jeździł do Bydgoszczy na Mszę Św. w intencji Ojczyzny do Kościoła O.O. Jezuitów. Współtworzył Duszpasterstwo nauczycielskie i Komitet Obywatelski „Solidarność”, a po transformacji ustrojowej miał udział w reaktywowaniu NSZZ „S” w swojej Szkole. W omawianym okresie z kolegą Piotrem Zielińskim spotykałem się zadaniowo setki razy i nie tylko w mojej ocenie należał do grona najbardziej oddanych sprawie i zasłużonych działaczy, umocowanych na wyższym stopniu wtajemniczenia i zarządzania.

Dobrze zasłużył się Ojczyźnie, pozostając w naszej pamięci.

Materiał: Tadeusz Jakubek

Powrót Drukuj